Είχα έναν τόπον, ποίηση ποντιακή..
Είχα έναν τόπον ‘ς σ’ ηλ’ το γνέφιγμαν
λαμπροφωταγμένον Θεού ζέλεμαν,
ειχͮεν ‘ς σα πεγάδι͜α τ’ νερόν κατενόν
και-ν εέντον γαίμαν και φαρμάκ’ πικρόν,
../..
έτον ένας τόπος ντ’ έζην’ναν μ’ εγάπ’
είνας να μ’ επόρ’νεν έτρεχαν ‘ς σο γι͜αν’,
με ψωμίν κ’ ελαίας και χτηνί’ μιντζίν’
άλλο δεν ‘κ’ εθέλ’ναν ‘ς σ’ ατο τη ζωήν,
../..
ουλ’ είχαν ‘ς σην γούλαν μάλαμα σταυρόν
και-ν επαρακάλ’ναν πάντα τον Θεόν,
‘ς σ’ αψηλά ραχͮία κ’ έναν μαναστήρ’
ο Χριστόν ν’ ακούει κάθαν προσευχͮήν,
../..
έτονε λαμπάδα ανέβζηγον κερίν
και-ν έναν ημέρα ‘μαύρισεν ο ηλ’,
έντονε σκοτία-ν όλι͜α εχάθαν χόσ̌’
άλλ’ εταγουτεύταν κ’ άλλ’ εένταν φως.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.