Κώστας Θεοδοσιάδης, Εσέναν ας εγάπεσα!

 

Εσύ είσαι μικρόν περιστέρ’, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Αοίκον Όραμαν Στάθης Νικολαΐδης, Γιώργος Ατματζίδης.

για να ακούσετε το τραγούδι πατήστε εδώ

Αοίκον Όραμαν
Στάθης Νικολαΐδης,
Γιώργος Ατματζίδης.
´ς σ’ όρομαν είδα σεν πουλί μ’ εφίλ’να σεν,
´ς σ’ όνειρο μ’ είδα σεν  απόψ’ πουλί μ’ εφίλ’να σεν,
´ς σα άσπρα φορεμέντζαν έσ’νε όλ’ χαράν,
´ς σα άσπρα φορεμέντζαν,
απόψ πουλί μ’ έπετανες εγέλανες έσ’νε όλôν χαράν,
./.
είδα πουλί μ’ ετέρ’νες μεν παραπονεμένα,
είδα τ’όμμάτâ σ’ τ’έμορφα ολίγον δακρωμέναν,
είδα τ’όμμάτεα σ’ τ’έμορφα, ολίγον δακρωμέναν,
άμον σα®ιρεμένον ετέρ’νες ετέρ’νες,
./.
αοίκον όραμαν αοίκον όραμαν,
αοίκον όραμαν αοίκον όραμαν,
αοίκον όραμαν π’ ελέπ’,
καμίαν καμίαν καμίαν π’ ημερών,
./.
είδα εφόριζαν εσέν εστόλιζαν,
είδα εστόλιζαν πουλί μ’ εσέν εφόριζαν,
νύφη καμαρωμέντζα επέγ’νες εμπροστά,
νυφούλα φορεμέντζαν,
./.
´ς σην εγκλεσäν εσέναν θα πέρω σεν,
με μείναν κομμάτâν,
γιατί να έρχεται αέτς και να εγνεφίζω,
γιατί πάντα ´ς σα ψέμματα τη χαράν να γνωρίζω,
ότι να εφτάω χάνταν’νε καμίαν ´κι  κερδίζω,
´κι επόρεσα καμίαν να χτίζω, να χτίζω,
./.
αοίκον όραμαν αοίκον όραμαν,
αοίκον όραμαν αοίκον όραμαν,
αοίκον όραμαν π’ ελέπ’,
καμίαν καμίαν καμίαν π’ ημερών,
./.

Θεία μ’ η κουτσή σ’ γιαβρί μ’, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Για να ακούσετε το τραγούδι πατήστε εδώ.
Θεία μ’ η κουτσή σ’ γιαβρί μ’,
Χρύσανθος Θεοδωρίδης
θεία μ’ η κουτσή σ’ γιαβρί μ’ κι’ εγώ χουσμετζής,
κατ’ ‘κι δίεις μ’ ατεν νε πούλί μ’ ας εν’ για την _ή σ’,
ας εν’ για την _ή σ’,
κατ’ ‘κι δίεις μ ατεν νε γιάβρι μ’ να λελέβω σεν,
κάτ’ θα λέω σεν,
λελέβω σεν παίξον κεμεντζέν παίξον κεμεντζέν,
λελέβω σεν νε Μήτσον παίξον κεμεντζέν παίξον, κεμεντζέν,
./.
´κι δίγω σε ατέν’ ε παίδα είσαι ατε_ής,
αμε χάθετε απαδάκαν ας εν’ για την _ή σ’,
ας εν’ για την _ή σ’,
αμε χάθετε απαδακά να λελέβω κατ’ θα λέγω σεν,
λελέβω σεν παίξον κεμεντζέν παίξον κεμεντζέν,
λελέβω σεν Δημήτρην παίξον κεμεντζέν παίξον κεμεντζέν,
./.
τερ’ μη χάλαν’ς το χατήρ’ιμ’ θ’ έχω προκοπήν,
θα εκλαδεύω και τ’αμπέλ’ισ’ αρ’ με την ντροπήν,
αρ’ με την ντροπήν αρ’ με την ντροπήν,
θα κλαδεύω και τ’αμπέλ’ισ’να λελέβω σεν, κάτ’ θα λέγω σεν,
λελέβω σεν παίξον κεμεντζέν παίξον κεμεντζέν,
λελέβω σεν νε Μήτσον παίξον κεμεντζέν παίξον κεμεντζέν,
./.
θα οργώνω ασ’σα χωράφâ σ’ δέκα στρέμματα,
μ’ εθαρρείς θεείτσα μ’ λέγω εγώ ψέμματα,
εγώ ψέμματα, εγώ ψέμματα,
μ’ εθαρρείς θεείτσα μ’ λέγω εγώ ψέμματα,
εγώ ψέμματα,
λελέβω σεν παίξον κεμεντζέν παίξον κεμεντζέν,
λελέβω σεν Δημήτρην παίξον κεμεντζέν παίξον κεμεντζέν.
./.