Είνας μαννίτσαν έστεκεν, Λύρα Μ. Τσαχουρίδης Τραγούδι Ε. Καραπαναγιωτίδου.

Είνας μαννίτσαν έστεκεν,
Λύρα Μ. Τσαχουρίδης
Τραγούδι Ε. Καραπαναγιωτίδου.

είνας μαννίτσαν έστεκεν,
απές ´ς ση μες την στράταν,
τριάντα χρόνα̤ ολόκληρα,
´ς σον ίδιον τόπον πάντα,
./.
δα̤βάζ’ το γράμμαν κ’ όλο κλαίει,
ποτίζ’ α̤το με δάκρι͜α,
πως άλλον να παρακαλεί,
για να κοντίζ’ τα μάκρι͜α ,
./.
ζατί κοντέσσα ‘γέρασεν,
επέμ’νεν έναν τζ̌ίρταν,
μα τα θολά τ’ ομμάτοπατς,
χωρίς την στράταν ´κ’ ‘ίν’ταν,
./.
θεέ μ’ ‘κ’ ακούς με ‘κί ελέπ’ς,
τα άσπρα τα μαλλία μ’,
φέρε τ’ αρνόπο μ’ ´κί θ’ αντέχͮ
χρόνι͜α άλλα η καρδία μ’,
./.

είνας μαννίτσαν έστεκεν,
απές ´ς ση μες την στράταν,
τριάντα χρόνα̤ ολόκληρα,
´ς σον ίδιον τόπον πάντα,
./.
δα̤βάζ’ το γράμμαν κ’ όλο κλαίει,
ποτίζ’ α̤το με δάκρι͜α,
πως άλλον να παρακαλεί,
για να κοντίζ’ τα μάκρι͜α ,
./.
ζατί κοντέσσα ‘γέρασεν,
επέμ’νεν έναν τζ̌ίρταν,
μα τα θολά τ’ ομμάτοπατς,
χωρίς την στράταν ´κ’ ‘ίν’ταν,
./.
θεέ μ’ ‘κ’ ακούς με ‘κί ελέπ’ς,
τα άσπρα τα μαλλία μ’,
φέρε τ’ αρνόπο μ’ ´κί θ’ αντέχͮ
χρόνι͜α άλλα η καρδία μ’,
./.

Τα μαλλία μ’ άσπρα χιόνεα, Ζαπουνίδης Σάββας (Διπάτ)

Για να ακούσετε το τραγούδι πατήστε εδώ

Τα πουλία τα αγλώσσωτα Χρύσανθος θεοδωρίδης, Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης

Για να ακούσετε το τραγούδι πατήστε εδώ.
Τα πουλία τα αγλώσσωτα
Χρύσανθος θεοδωρίδης,
Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης
τα πουλία τ’ άγλώσσωτα,
´ς σα έρημα πα ζούνε,
ατά εφτάνε σεβνταλούκ,
εγροικούν κι’ αγαπούνε,
./.
εβγαίν’νε ´ς σο πορπάτεμαν,
ατά πα ανταμούνταν,
αποβραδής ´ς σην φωλέαν,
τυλίγουνταν κοιμούνταν,
./.
τα πουλία ´ς σα έρημα,
εφτάγ’νε κατοικίαν,
ου≤ί να έχ’νε αμον εσέν
λιθαρένεν καρδίαν,
./.

´Κι θυμάσ’ ατο ζαέρ’

Για να ακούσετε το τραγούδι πατήστε εδώ ☞

´Κι θυμάσ’ âτο ζαέρ’

Στίχοι: Χρήστος Αντωνιάδης

Μουσική: Ματθαίος Τσαχουρίδης

Τραγούδι: Στάθης Νικολαΐδης

´κι θυμάσ’ âτο ζαέρ’,

Έτονε τ’ εμόν το ≤έρ’,

Έπλωσα κι’ εδώκα σε,

Όϊ ναϊλλοί εμέν,

./.

Επεκεί και υστερνά,

Κάρδâν _ήν κι’ άλλα πολλά,

Έναν  έναν όλâ επέρες,

Όϊ ναϊλλοί εμέν,

./.

Έτονε τ’εμόν το ≤έρ’,

´ς σο εξώπορτον τ’ Αέρ’,

Ντο επρωτοδώκα σε,

Ποδεδίζω σε,

./.

Και ας όλâ τ’ υστερνόν,

Άετς έτονε γραφτόν,

Ξαν να δίγω σε το ≤έρι μ’,

Όϊ ναϊλλοί εμέν,

./.

Ήντζαν αγαπά ζατί,

Το ≤ερόπον πρωτοδίει’,

Και ´ς σο τέλος ξαν το ≤έριν,

Όϊ ναϊλλοί εμέν,

./.

Έτονε τ’εμόν το ≤έρ’,

´ς σο εξώπορτον τ’ Αέρ’,

Ντο επρωτοδώκα σε,

Ποδεδίζω σε,

./.