Σε συνέχεια των προηγούμενων αναρτήσεών μου, σήμερα, θα σας παραθέσω τις καταλήξεις του γράμματος «Π«. Καλή σας ανάγνωση!!!

-πουλλον -π’λλον -πον θηλ. -πούλλα: Κατάληξη παραγωγική. Η μέση κατάληξη «-πούλλον» από το Λατινικό «pullus» που σημαίνει νεοσός, όπως αναφέρει ο Γ. Χατζίδης. Το «-π’λλόν» με την αποσιώπηση του επιτόνου «ου«, το δε «-πον» από το «-π’λλον» κατά απλολογία. Οι διάφοροι τύποι κατά ιδιώματα.
Με αυτή σχηματίζονται από ουσιαστικά υποκοριστικά που δηλώνουν, 1. Το μικρό όπως, αγγείον – αγγόπ’λλον – αγγόπον, απίδιν – απιδόπον, αργαστέριν – αργαστερόπον, άστρον – αστρόπον, κορίτζιν – κορ’τζόπουλλον – κορ’τζόπον, μήλον – μηλόπον κτλ, 2. Ολίγη ποσότητα του από του πρωτοτύπου δηλούμενου ουσιαστικού όπως, αλάτιν – αλατόπον, γάλα – γαλατόπον, μέλιν – μελόπον, τυρίν – τυρόπον, φαγείν – φαγόπον, ψμίν – ψωμόπον κτλ,

-πούλλος: Κατάληξη παραγωγική. Η μέση κατάληξη «-πουλλος» από το Λατινικό «pullus». Με αυτή σχηματίζονται επώνυμα, 1. Από κύρια ονόματα όπως, Ακρίτας – Ακριτόπουλλος, Ηλίας – Ηλιόπουλλος, Λάζαρος – Λαζαρόπουλλος κτλ, 2. Από ονόματα επαγγέλματος δηλωτικά όπως, παπάς – Παπαδόπουλλος, τερζής – Τερζόπουλλος κτλ, 3. Από επίθετα όπως, μαύρος – Μαυρόπουλλος, μικρός – Μικρόπουλλος, ξανθός – Ξανθόπουλλος κτλ, 4. Από ουσιαστικά όπως, αηδόνιν – Αηδονόπουλλος, άνθος – Ανθόπουλλος, αργυρός – Αργυρόπουλλος, χρυσός – Χρυσόπουλλος κτλ.

πηγή: Ιστορικόν Λεξικόν της Ποντικής Διαλέκτου, τόμος 2ος