Ζητείται Ελπίς…

«Άν δέν σέ κλάσει ο μάστορας δέν γίνεσαι τεχνίτης» λέει μία λαϊκή παροιμία και σήμερα θά μιλήσω μέ παραβολές…(συνεχίστε την ανάγνωση…)
Θά επαναλάβω πράγματα πού έχω πεί καί στό παρελθόν καί χαρακτηρίστηκα γι’ αυτά καί λοιδωρήθηκα (δεν μ’ αγγίζει), κι’ ίσως στενοχώρησα ενδεχομένως, αλλά πού μέ λύπη παρατηρώ ότι επαναλαμβάνονται καί συνεχίζουν νά μάς χαρακτηρίζουν…

Γνωρίζεται τήν ανησυχία μου και την ευαισθησία μου, για θέματα γύρω από την καταγωγή μας (κι απευθύνομαι στους…» τ’ εμέτερον») όπως τήν Παράδοση και την μεταλαμπάδευση της , την Γλώσσα (ιδίωμα για πολλούς) μας , τα μουσικά μας ηχοχρώματα, χορούς κλπ κλπ κλπ γιά νά μήν σάς κουράζω…
Θά μιλήσω ευθαρσώς για τους…»δασκάλους» του γένους καί τήν όλη προσπάθεια διδαχής καί διατήρησης της Γλώσσας για νά ελπίζουμε ότι τά Ποντιακά θά έχουν σέ βάθος χρόνου τήν τύχη νά ομιλούνται… Επί ματαίω θέλω να πιστεύω καί εξηγώ το… γιατί…?

Γιατί…
«ουδείς μωρότερος τών ιατρών, άν δεν υπήρχαν οι διδάσκαλοι» και δεν είναι δικό μου εφυολόγημα για να το επικαλούμαι (κρατήστε μια σημείωση για την λέξη «επίκληση» ), αλλά όλοι το γνωρίζετε και κάποια στιγμή το έχετε ακούσει ή το έχετε πεί κι εσείς…

Γιατί…
«ή ιστορία διδάσκει, αλλά δεν έχει κανέναν μαθητή»…
όπως μάς ενημέρωνε κι ο Antonio Gramsi (1891-1937) ο ηγέτης της Ιταλικής Αριστεράς…

Γιατί…
«ο μέτριος δάσκαλος, μιλάει
ο καλός δάσκαλος, εξηγεί
ο εξαιρετικός δάσκαλος, δείχνει και…
ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει»…
όπως σημειώνει ο Αμερικανός συγγραφέας και διαλογιστής William Arthur Ward (1921-1994),

Γιατί το θεωρώ μάταιο όπως σημειώνω παραπάνω καί γιατί σάς είπα κρατήστε τήν λέξη επίκληση…??? σημειώνω ότι :»το επίπεδο ενός λαού αντικατροπτίζεται στην παιδεία του» και παρατηρούμε πιό είναι το επίπεδο μας, ως χώρα και ως λαού, σε όλες μας τις εκφάνσεις, σε σχέση με όλες τις προηγμένες χώρες και εταίρους μας…
Δάσκαλοι που δεν μιλούν τα Ποντιακά βιωματικά,  άπταιστα τα Ελληνικά έστω, και να είναι σε θέση νά γνωρίζουν και να μπορούν να ξεχωρίζουν τίς διαφορές τους (δίχως να τα συγχέουν στην εκφορά του λόγου) , είναι λίγοι από τους διδάσκοντες και μετριούνται στά δάχτυλα τής μιάς παλάμης μετά βίας…λυπηρό αλλά είναι η αλήθεια…!!!

Υπάρχει και συνεχίζει νά υπάρχει όμως, η…»αντιγραφή» και το…»copy paste» κι’ αυτό που παρατηρώ και με εξοργίζει είναι, η μή επίκληση (νά τήν η λέξη…!!! ) πηγών και αναφορά στους δασκάλους που μας κληρονόμησαν, όλον αυτόν τον βιωματικό τους πλούτο, μέσα από την καταγραφή των συγγραμμάτων τους…

Κατηγορήθηκα όταν έκανα κριτική για μια παράσταση, κατηγορούμε όταν ασκώ μια κριτική για ένα σύγγραμμα…μά γι’ αυτό τον λόγο δεν γράφονται τα βιβλία ή ανεβαίνουν οι παραστάσεις? Εάν η κριτική δεν είναι αρεστή, μην προτείνετε τις «δημιουργίες» σας και μην μας επιβαρύνεται με το κόστος για να τα αποκτήσουμε…η κριτική, είναι το ίδιο δημιουργική, όταν δεν θίγει και δεν προσβάλλει τον δημιουργό, αλλά αφορά αυτό κάθ’ αυτό το έργο ή το δημιούργημα (με την κριτική πορεύτηκε η κοινωνία και πορεύεται αιώνες τώρα…!!!)

Και πώς νά μήν αναφερθώ δηλαδή, στού… «αεροπλάνονος» το πέταγμα, όπως είχα την τύχη να διαβάσω πρόσφατα, από την στιγμή που η λέξη δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο των προγόνων μας, γιατί απλούστατα δεν πετούσαν αεροπλάνα εκείνες τις εποχές (αλλά, παρά ταύτα να σημειώσω εδώ, ότι πριν τον διωγμό τους , κάποιοι πρόγονοι μας πρόλαβαν να δουν ένα αεροπλάνο της Αυτοκρατορικής Ρωσίας να ίπταται πάνω από την Τραπεζούντα και τα Σιμοχώρια, όπως αναφέρεται σε κάποιες ιστορικές πηγές ) ή μέσα από κάποιο επίσης βιβλίο να θέλει ο/η γράφων νά μού … «εξηγείζ’ς» γιά νά αντιληφθώ κι εγώ ενδεχομένως και…»νά γανεύω, ο άχαρον ντόθενες εθέλ’νε νά έλε’εν» …!!!!

Μέσα από ελληνοποίηση των Ποντιακών κι αντίστοιχα την ποντιοποίηση τών νεοελληνικών, δεν θα καταφέρουμε ούτε: «ελληνικούρας νά καλατσσεύομε, αμόν τό λέει κι η μάνα μ’…»…!!!!
Τό λυπηρό τής οικειοποίησης τής γνώσης, μέ τό παράδειγμα από τις δύο εικόνες πού καταθέτω (θά επιστήσω την προσοχή σας, σ’ αυτές),

μέ οδηγούν στο συμπέρασμα , ότι δίχως μεγαλόψυχους και μνήστες δασκάλους δεν έχει καμία τύχη η Γλώσσα μας (πολλοί από εμάς άλλωστε δεν τήν μιλάμε), κι η Γλώσσα των προγόνων μας προσδιορίζεται δίχως μέλλον…

Πολλοί θά θυμώσουν με την σημερινή μου τοποθέτηση, άλλοι θα σπεύσουν να την επικροτήσουν, εγώ δεν σας κρύβω ότι θα παραμείνω ανήσυχος και αιρετικός γύρω απ’ αυτό το θέμα και ξέρετε γιατί…???

Γιατί…
«γηράσκω αεί διδασκόμενος» (Σωκράτης ή Σόλωνας… γιατί κι εδώ διίστανται οί απόψεις περί πατρότητας της φράσης)

Υ.Γ. το κείμενο είναι ενυπόγραφο (Ιορδάνης Ν. Παπαδόπουλος) μέ αναφορά στίς πηγές, τις οποίες και επικαλούμαι…!!!

Ιορδάνης Παπαδόπουλος Μεσημέρι 23 /2/2022