ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΣΙΝΑΚΙΔΗΣ
«Ποσινάκ’ς»
Χαψίκιοϊ (Μελιανάντων) Άνω Ματσούκας 1892-Άγιος Δημήτριος Κοζάνης 1963,

Η κάλη μ’ πάει σα πρό’ατα, η νύφε μ’ πάει σ’ αρνία
και ο Γιωρίκας τρώει, πιν’ και λάσκεται απέσ’ σα καφενεία,

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΣΙΝΑΚΙΔΗΣ «Ποσινάκ’ς»

Ο Γιώργος Ποσινακίδης γεννήθηκε στο χωριό Μελιανάντων του Χαψίκιοϊ της Άνω Ματσούκας του Πόντου το 1892. Ήταν ταλαντούχος παραδοσιακός λαϊκός λυράρης και τραγουδιστής του οποίου την αξία αναγνώριζαν στην Πατρίδα τόσο οι Πόντιοι Έλληνες όσο και οι Τούρκοι κάτοικοι. Με την λύρα και το τραγούδι του ήταν παρών σε γλέντια και μουχαπέτια και μετά την εγκατάσταση του ίδιου και της οικογένειάς του στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στον Άγιο Δημήτριο Κοζάνης. Ένα ιδιαίτερο χάρισμα του Γιώργου Ποσινακίδη ήταν το ότι σκάρωνε δίστιχα για οποιαδήποτε περίσταση στην οποία βρισκόταν, πολλά από αυτά έχουν μείνει και έχουν διαδοθεί μέσα από την δισκογραφία διάφορων ποντίων καλλιτεχνών.

Ο Γιώργος Ποσινακίδης με την γυναίκα του Ελένη απέκτησαν εφτά παιδιά, τον Γιάννη, την Λεμονιά, την Δέσποινα, τον Σάββα, την Σοφία, τον Δημήτρη και τον Λευτέρη. Από τους γιούς του ο Γιάννης και ο Σάββας συνέχισαν στα χνάρια του πατέρα τους και έπαιζαν αμφότεροι λύρα. Η μεγάλη αναγνώριση του Γιώργου Ποσινακίδη ως λυράρη περιγράφεται χαρακτηριστικά από ένα περιστατικό το οποίο έλαβε χώρα στο γλέντι του γάμου του συγχωριανού του Παύλου Ξυνόπουλου. Στο γλέντι αυτό βρισκόταν ο μεγάλος πόντιος λυράρης και πατέρας του Γώγου Πετρίδη, Σταύρης Πετρίδης. Εκεί λοιπόν ο Σταύρης ακούγοντας τον Ποσινάκ’ να παίζει λύρα είπε από τον θαυμασμό του «Εγώ πα ας κόφτω τα δάχτυλα μ’!» καθώς ο Ποσινάκ’ς είχε στο ένα του χέρι δύο κομμένα δάχτυλα από τραυματισμό. Ο Γιώργος Ποσινακίδης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών το 1963 στον Άγιο Δημήτριο Κοζάνης.

Πηγή: Ενώση Ποντίων Ματσούκας