Μήνας Μάιος ή όπως λέμε στην Ποντιακή μας διάλεκτο «Καλόμηνας». Εκατό δύο χρόνια από την έναρξη της 2ης φάσης του σχεδίου εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου, η οποία οδήγησε στην ατιμώρητη έως σήμερα γενοκτονία τους. Μιας γενοκτονίας, οποία σε αντίθεση με εκείνη των αδερφών Αρμενίων, στερείται Διεθνοποίησης. Υπολείπεται εξωστρέφειας, παραμένοντας εντός της επικράτειας κρυμμένη πίσω από την μάσκα της, όχι με σκοπό την προστασία της αλλά να μην δυσαρεστήσει εκείνους τους κύκλους που συντηρούν με οποιοδήποτε κόστος την αποσιώπησή της.
Τηλεχειρίζεται με άψογους και ασύλληπτους τρόπους μέσω ανθρώπων – φερέφωνα οι οποίοι κατέχουν θέσεις κλειδιά. Αυτοί οι άνθρωποι τους οποίους δεν κατονομάζω αλλά όλοι μπορούμε να τους αντιληφθούμε, εξυπηρετούν τα δικά τους νόθα συμφέροντα. Έχουν υποκύψει στις ταγές με αποτέλεσμα η Διεθνοποίηση να παραμένει επί πολλών ετών σε αδράνεια.
Ηθοποιός σημαίνει φως! Όμως στην δική τους μοναδική περίπτωση σημαίνει σκοτάδι. Σε αυτό το σκοτάδι το μόνο που λαμπυρίζει και προσομοιάζει σε φως είναι τα κροκοδείλια δάκρυά τους. Είναι αυτά που σε συνδυασμό με τα ευτραφή τα λόγια τα μεγάλα θα συγκινήσουν τους ελάχιστους προσηλυτισμένους. Δεν μπορούν όμως πλέον να πείσουν την πλειοψηφία η οποία ενημερώνεται σχεδόν άμεσα μέσω του διαδικτύου για τα πάντα. Είναι αυτή που απαιτεί την αλλαγή στο κατεστημένο. Απαιτεί την οργάνωση, την αποφασιστικότητα και την κατάκτηση του επιθυμητού αποτελέσματος, το οποίο δεν είναι άλλο από την Διεθνοποίηση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
«Επουγαλέφτεν» βαρέθηκε από την άοσμη σκηνική τους παρουσία. Έχει πλέον αντιληφθεί ότι η πτώση κάθε αυλαίας σηματοδοτεί την απαρχή του σκότους – τα φώτα σβήνουν – και το ζήτημα της Διεθνοποίησης κλειδώνεται στο χρονοντούλαπο της λήθης, έως την επόμενη φορά που θα πρέπει για το θεαθήναι, να επανεμφανισθεί. Η πλειοψηφία έχει κατανοήσει ότι είναι πλέον μάρτυρας ενός έργου το οποίο δεν ανταποκρίνεται στις ταγές της ιστορικής αλήθειας. Δεν τιμά την μνήμα των προγόνων μας. Πρέπει όμως και αυτή να πάψει να εθελοτυφλεί, να αποβάλλει το φοβικό της σύνδρομο και να γίνει μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος.
Η Διεθνοποίηση δεν δύναται να προκύψει ως μάνα εξ ουρανού. Απαιτούνται ενέργειες και άνθρωποι ικανοί. Άνθρωποι που ζούνε για τον Πόντο και δεν ζουν από τον Πόντο. Πρέπει και είναι απαιτητό να γνωρίσουμε τους υπευθύνους της σημερινής κατάστασης ώστε να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Εκ των παραπάνω γεννώνται δύο ερωτήματα…
Τελικά ποιοι είναι αυτοί που προωθούν έως σήμερα το ζήτημα της Διεθνοποίησης της Γενοκτονίας;
Ποιες είναι οι ενέργειες τους για την επίτευξη του δίκαιου αυτού αιτήματος;

Με σεβασμό στους προγόνους μας, Κωνσταντίνος Καλτσίδης