Η λήθη είναι ο χειρότερος θάνατος. Αργός, σαν ένα άγευστο δηλητήριο που σταγόνα σταγόνα σου δίνεται σε τακτικές δόσεις χωρίς να το καταλαβαίνεις και σου αφαιρεί πρωτίστως το μυαλό, κατόπιν την καρδιά και τέλος σου κόβει το νήμα της ζωής, σου παίρνει την ψυχή σου. Όσοι άθελά τους δηλητηριάζονται από τούτο το ύπουλο δηλητήριο ίσως να έχουν κάποια δικαιολογία. Όσοι όμως ηθελημένα πέφτουν στην παγίδα του, τότε είναι άξιοι της μοίρας τους και άκρως υπεύθυνοι για την απόκρυψη της ιστορικής αλήθειας.

Αυτό όμως που είναι δύσκολο να κρύψεις στην ιστορική αλήθεια, είναι η φλόγα της. Γιατί είναι ένα ηφαίστειο που βοά στα έγκατα της γης, εκεί ανάμεσα στις 353.000 χιλιάδες ψυχές που σφαγιάστηκαν είτε εκτοπιζόμενες είτε ακολουθώντας τα τάγματα εργασίας, τα γνωστά σε όλους μας σήμερα «αμελλέ ταμπουρού». Είναι μια φλόγα η οποία ως φάρος προσανατολίζει τους ναυαγούς στον ορθό δρόμο της αλήθειας.

Έναν τέτοιο φάρο θεμελίωσε ο Σύλλογος Ποντίων Β. Έβρου «Ο Διγενής» με την βοήθεια του Δήμου Ορεστιάδος και του Δημάρχου κ. Βασίλειου Μαυρίδη, κάμνοντας το όνειρο του προέδρου του κ. Καλτσίδη Κωνσταντίνου αλλά και όλων των προγενέστερων, πραγματικότητα. Χτίστηκε εκεί, στην αρχή της Ελλάδος μας δίπλα στα σύνορα με την γείτονα χώρα και επενδύθηκε με τις δημιουργίες του γλύπτη κ. Κικώτη Γεωργίου.

Το «ανέβζηγο» φως του θα φωταγωγεί τον δρόμο της προσφυγιάς, εκείνον τον δρόμο στον οποίο βασανισμένες ψυχές, πρόγονοί μας, περπάτησαν πριν από 100 χρόνια ρακένδυτοι, ξυπόλυτοι, πεινασμένοι, άνθρωποι ανυπεράσπιστοι, φοβισμένοι, παππούδες μας, γιαγιάδες μας δάσκαλοί μας, ιερείς μας, όσοι απέμειναν και γλίτωσαν από την μανία του αφανισμού, από την αδηφαγία του θύτη, ο οποίος έως σήμερα δεν έχει αναγνωρίσει τα ειδεχθή εγκλήματά του.

Αγίασμα, χώμα και αμάραντα τα οποία έφεραν από την αλησμόνητη πατρίδα των Ελλήνων του Πόντου, εξασφαλίζουν στο μνημείο την διαχρονικότητά του, όντας τοποθετημένα με θρησκευτική ευλάβεια στα θεμέλιά του.

Για όσους έχουν σκοπό να επισκεφθούν την πόλη της Ορεστιάδος απαιτείται να μην ξεχάσουν να αποτίσουν φόρο τιμής στο Φάρο – Μνημείο μνήμης και διατήρησης της ιστορικής αλήθειας. Ίσως έτσι, ποιος ξέρει, λιγάκι να αναπαύονται εκείνες η αλησμόνητες ψυχές των προγόνων μας.

Χ.Κ.Ι.