Advertisements

173.
Ο Πόντον ξυπνά,
Χαριτίδης Κ. Ιωάννης, Χαρίτον
Τσαμώνω τ’ομμάτâ μ’,
´ς σο έρημον δώμα μ’,
Καλόμηνας έρθεν,
καμπάνας δωνούν,
./.
κλίσκουν ελάτâν,
γονάτσαν ´ς σο χώμαν,
φιλούνε ταφόπαν,
και δέκρâν κυλούν,
./.
μαννάδας εχάθαν,
παιδία σταυρώθαν,
χώμαν και στούδâν,
απάγκα ´ς σην γήν,
./.
´κι εφίλ’ναν τ’ αγρεϊδâν,
´κι επάτ’σαν σταυρόπαν,
´ς σην πίστην εδέκαν,
Το γαίμαν ζωήν,
./.
έτον λυρίτα,
έτον χασχάσâν,
τρâντάφυλλαν έτον,
με ρίζαν γαήμπ,
./.
ο Πόντον ´κι εχάθεν,
εζήν’ ´ς σην καρδία μ’,
το γαίμα μ’ βρουλίεται,
κάετ’ η _ή μ’,
./.
καλόμηνας έρθεν,
δεκαεννä τιμούμεν,
τρακό®σα πενήντα,
και τρία _ηχάς,
./.
≤ιλäδας αγγέλâν,
ουράνιαν άστριαν,
´ς σην γήν θ’ελιαεύν’νε,
πατρίδαν αξάν,
./.
ποίσον το θάμα σ’,
το άδικον χάσον,
τον Άξενον ποίσον,
Εύξεινον πάλ’,
./.
Δεσποίνη μ’ Σουμέλα μ’,
Αέρ’ κι’ Ιωάννη μ’,
μοναστηρίν κωδώνâν,
βοούν και λυγούν,
./.
ποτάμâν ντο τρέχ’νε,
ο Άλυς κι’ ο Ίρις,
κι’ ατός της Σουμέλας,
α σκών’νε το σέλ’,
./.
ρα≤ίαν παρχάρâν,
φλουγκών’νε κι’ αθίζ’νε,
σαεύν’νε τ’εμέτερ’ς,
κλαδίαν μωρά,
./.
Θα σύρ’  το τοξάριν,
´ς σο Κάρς και ´ς σην Πάφραν,
Ήλεν κι’ αιχτρίαν,
Θεούν καϊτέν,
./.
Ημέραν εν’ μνήμης,
Ημέραν εν’ λύπης,
ο Πόντον ´κι εχάθεν,
ο Πόντον ξυπνά,
./.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί  Πνευματικών Δικαιωμάτων

Advertisements