160.
Εφτάγω ευχήν το όρομα μ’,
Χαριτίδης Κ. Ιωάννης,  Χαρίτον.
Ξερόν δεντρόπον κι’ άφυλλον,
Ξερόν μαραζωμένον,
Εσέν σουμά μ’ χρειάσκουμαι,
Κοιμούμαι ερημωμένον,
./.
Εφτάγω ευχήν το όρομα μ’,
Και τάμαν το ταλγάδ’ιμ’,
Για τ’ εσέν γράμμαν τον καημό μ’,
Την άλεχτον εγάπη μ’,
./.
Γράμμαν με ≤ίλâ αλφάβηταν,
Κι’ έναν οκάν τερτόπαν,
Πεϊλίν ´ς σ’ομμάτâ σ’ την σεβντάν,
Ντ’ ελύει τα τσικαρόπα μ’,
./.
Εφτάγω ευχήν το όρομα μ’,
Και τάμαν το ταλγάδ’ιμ’,
Για τ’ εσέν γράμμαν τον καημό μ’,
Την άλεχτον εγάπη μ’,
./.
Εσύ νερόν για την ζωή μ’,
Κρενίν και οξυγόνον,
Σ’ εμόν το δόντ-ιν ο τρανόν,
Κι’ αλάρωτον ο πόνον,
./.
Εφτάγω ευχήν το όρομα μ’,
Και τάμαν το ταλγάδ’ιμ’,
Για τ’ εσέν γράμμαν τον καημό μ’,
Την άλεχτον εγάπη μ’,
./.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί  Πνευματικών Δικαιωμάτων