159.
Εχπάσταν ασ’ σα Σούρμεναν, Χαρίτον.
Ξεριζωμόν και βαϊνασήν,
φαρμάκ’ κι’ ανωχαλίαν,
μ’ έναν κιλίμ’ προσφυγικόν,
γονέων περιουσίαν,
./.
εχπάσταν ασ’ σα Σούρμεναν,
κι’ ομμάτ’ οπίς κι’ εντόκαν,
πατρίδας πόνâν και χαράν,
´ς σ’έναν παϊτόν φορτώθαν,
./.
στράτας παίραν κι’ εφέκανε,
με πέτραν την καρδίαν,
σ’ έναν μαντήλ τα δäκρâν,
π’ενέσυρναν ´ς σα πλοίαν,
./.
ο ήλεν έτον σύντροφος,
κι’ ο φέγγον παρ’γορίαν,
ολόϊδεαν και τ’ άστριαν,
´ς σην νύχταν τα πουλίαν,
./.
στούδâν πετσίαν λείμψανον,
κορμόπα σκοτωμέναν,
και η ανάσμιαν λιγοστόν,
αχούλâν χολιασμέναν,
./.
Έρθαν αδά ´ς σην μάνναν γήν,
τη μάνναν την Ελλάδαν,
με βίαν ταγουτεύτανε,
πάππο μ’ και καλομάνα μ’,
./.
ποία αμαρτίαν εποίκανε,
για ποίαν τιμωρέθαν,
είχαν φτεράν κι’ εκόπανε,
και θόφτωχοι ευρέθαν,
./.
έτον γραμμένον και κουσμέτ’,
να εζήνουν ´ς σην ορφάνιαν,
ανάναμνον το θέλεμαν,
μαυράχαρον ινσάνιαν(κοινωνία),
./.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί  Πνευματικών Δικαιωμάτων