154.
Τ’ αψηλά ρα≤ίαν εσείαν, Χαρίτον.
τ’ αψηλά ρα≤ίαν εσείαν,
εχ’ κι’ εκόπαν τα αντζία μ’,
 μένεμαν βαρύν ´ς σην _ή μ’,
αγρôχάπαρον καρφίν,
./.
´ς σην καρδία μ’ το μα≤αίριν,
την γερά μ’ καν’νας ´κι εξέρει,
έχ’ ατεν Θεέ μ’ κρυφόν,
άμον τη χολήν πικρόν,
./.
κάστραν π’ είδ’ ατα χαμέναν,
εν’ ´ς σ’ όρομα μ’ φωταγμέναν,
άγγελοι κρατούν κωδώνâν,
τη Δεσποίνης την εικόναν,
./.
εσα®ίρεψα κι’ επέμ’να,
δäκρ’ κυλίεν άμον το γαίμαν,
ζορλαεύτεν η ανάσμια μ’,
ενεστέθεν κι’ η καρδία μ’,
./.
πέλκιμ έρθανε τα χρόνâν,
π’ επροφήτευαν γερόντâν,
τα καμέναν να αθίζ’νε,
και μαχσούς να ®κουτουλίζ’νε,
./.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί  Πνευματικών Δικαιωμάτων