150.
Ατλή μ’ ´κι επαρεγέρασες, Χαρίτον.
ατλή μ’ ´κι επαρεγέρασες,
καβάλκεψον τον μαύρο σ’,
φορ’ τ’ αργερά τα άρματα σ’,
άμον ντ’ εποίνες πρώτα,
./.
εγιάλτσα τα σπαθία σουν,
τα μαύρα τα κουντούρα σ’,
εφάϊσα το άλογο σ’,
το εγερλεγεμένον,
./.
έπαρ και το μαντήλοπο μ’,
το χρυσοκεντημένον,
απές εικόναν έραψα,
τη μάνναν Παναΐαν,
./.
να έεις τον ήλεν γιατρικόν,
τον φέγγον για ι®κιάδιν,
να έεις κρενίν τα δäκρâ μ’,
ντ’ επέρες ´ς σο μαντήλ’ιμ’,
./.
ν’αποδιψάς να εροθυμάς,
την μάρσαν ντ’ αναμέντ’σεν,
κι’ απάν ´ς σο στόλ’ ολήμεραν,
γουρεύ’ δύο σαχάνâν
./.
στό®εψον τα ιχνάρâ σ’,
οπίς να ευρήκ’ς την στράτα σ’,
απάν ´ς σο μαύρον τ’ άλογο σ’,
άμον ντ’ εχπάες κήρη μ’,
./.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί  Πνευματικών Δικαιωμάτων