147.
Έτον ´ς σον ύπνο μ’  όρομαν, Χαρίτον.
έτον ´ς σον ύπνο μ’  όρομαν,
´ς σο γνέφιγμ’ αληθείαν,
έτον θαβάραν για την _ή μ’,
κι’ απές ´ς σον νου μ’ φωτίαν,
./.
πόλεμον και χαλασμονήν,
θάνατον κι’ ορφανίαν,
´ς σην πείναν και αρρώστιαν,
ερούζ’ η αρθωπίαν,
./.
´ς σ’έναν ζωνάρ’ φαινίσκουνταν,
το ζόρ’ ασ’ σα τρυπίαν,
´ς σ’ έναν εμπάλ’ πανταλονίν,
το ράμαν ´ς σην καρδία μ’,
./.
´ς σην γειτονίαν την εγάπ’,
κουράεν η εφτωχίαν,
μ’ έναν φελλίν κι’ ολίγον λάδ’,
εφχαριστούμ’ κοιλίαν,
./.
Λυπέθ’ Θεέ μ’ αρτούκ’ λυπέθ’,
άκ’σον τα προσευχίας,
ολόερα ντ’ ευτάν’ ´ς σην γην,
τ’ ανήμπορα παιδία σ’,
./.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί  Πνευματικών Δικαιωμάτων