Πατέρας είσαι εσύ θεέ μ’

Λύρα:Μπάμπης Κεμανετζίδης 

Τραγούδι: Στάθης Νικολαΐδης

όσον εζήνες ´κι έλεπα,

πατέρα μ’ την θυσία σ’,

κι’ άμον ντ’ επέταξεν η _ή σ’,

εγροίκ’σα την αξίας,

./.

πατέρας είσαι εσύ θεέ μ’,

γουρτάρεψον την _ήν ατ’,

γιατί ´κι εγνώρτσεν την χαράν,

καμίαν ´ς σην ζωήν ατ’,

./.

´ς σον κόσμον όλα ελάγανε,

το _όπο μ’ ευκαιρώθεν,

εδείσωσαν τ’ομμάτοπα μ’,

κι’ η κάρδια μ’ αιματώθεν,

./.

πατέρας είσαι εσύ θεέ μ’,

γουρτάρεψον την _ήν ατ’,

γιατί ´κι εγνώρτσεν την χαράν,

καμίαν ´ς σην ζωήν ατ’,

./.

εσύ μόνον ´κι εδέκες μεν,

´ς σ’ αγούτον κόσμον πόνον,

και πώς θα σύρω τον καημό σ’,

και τη ζωής τον δρόμον,

./.

πατέρας είσαι εσύ θεέ μ’,

γουρτάρεψον την _ήν ατ’,

γιατί ´κι εγνώρτσεν την χαράν,

καμίαν ´ς σην ζωήν ατ’,

./.

ανάλαφρον να πάει ακεί,

´ς σον ουρανόν το _όπο σ’,

λαφρήν το χώμαν ντο ®κεπάζ’,

πατέρα μ’ το κορμόπο σ’,

./.

πατέρας είσαι εσύ θεέ μ’,

γουρτάρεψον την _ήν ατ’,

γιατί ´κι εγνώρτσεν την χαράν,

καμίαν ´ς σην ζωήν ατ’,

./.

τ®ατίν ο πόνον και βαρύν,

και μαύρον η ημέραν,

σ’εμόν την _ήν πάντα θα ζείς,

´κι επέθανες πατέρα μ’,

./.

πατέρας είσαι εσύ θεέ μ’,

γουρτάρεψον την _ήν ατ’,

γιατί ´κι εγνώρτσεν την χαράν,

καμίαν ´ς σην ζωήν ατ’,

./.