T’ ομμάτâ σ’ τα ολήμαυρα,

Χρύσανθος Θεοδωριδης

T’ ομμάτâ σ’ τα ολήμαυρα,

Έκαψαν την καρδία μ’,

Κι’ εν’ έντονε κόκκινο τσιλίδ’,

Εδώκε μεν φωτίαν,

./.

Ίλâμ πουλί μ’ το τέρεμα σ’,

Άψιμον βγάλ’ και τσίας,

Και χασχάσιτα ´ς τα μάλλοπα σ’,

Και ζουμπούλâ τα κατσία σ’,

./.

Κι’ εν’ ούντες τερείς μ’ απές ´ς σην πίστ’

Θολούντανε τ’ομμάτâ μ’,

Κι’ εκουράσταμε σαν ´κι ευτάς μεν

Πουλόπο μ’ δύο κάτâ

./.

Ανάμνον ατα τα μάτοπα σ’

Ολίγον κρουν απάνι μ’

Παστάν πουλόπο μ’ μερμηκώ

Και χάνω τ’ εχτιπάρ ισ’

./.

από το CD   Καζαντζίδης  Χρύσανθος «Τα Αηδόνια του Πόντου»