´Σ σον πλάτανον π’ εκόνεψα Χαρίτον
´Σ σον πλάτανον π’ εκόνεψα
Εχάρα την ερία’τ’
Το αγαθόν πολύτιμον
´ς σ’αγούτον κοινωνίαν,
./.
´Σ σον ί®κιο σ’ μεγαπλάτανε μ’,
Θα ≤αίρουν τα κλαδία μ’,
Θίγως του ήλ’ το χάσεμαν,
Κι’ ασ’ αθρωπίν κακίαν,
./.
Επίκρανε μεν την ζωήν,
Με πόνον η αρθωπίαν,
Καλλίον εν τη πλάτανου,
Ασ’ σοι κοσμοί τ’ ερίαν,
./.
´Σ σον ί®κιο σ’ μεγαπλάτανε μ’,
Θα ≤αίρουν τα κλαδία μ’,
Θίγως του ήλ’ το χάσεμαν,
Κι’ ασ’ αθρωπίν κακίαν,
./.
´Σ σα ρίζα σ’ έμορφον δεντρί μ’,
Χάται η ανωχαλία μ’,
Για να ευχαριστώ την _ή σ’,
ποτίζω την καρδία σ’,
./.
´Σ σον ί®κιο σ’ μεγαπλάτανε μ’,
Θα ≤αίρουν τα κλαδία μ’,
Θίγως του ήλ’ το χάσεμαν,
Κι’ ασ’ αθρωπίν κακίαν,
./.