Αναμνήσεις

με τον Γώγο και τον Κώστα Πετρίδη

Του Γιωρίκα Κοβρίδη

Ήταν το 1974 όταν ήρθε ο Γώγος Πετρίδης στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας, μαζί με τον Χρύσανθο. Είχαν έρθει για δουλειά εδώ στην μακρινή Αυστραλία και εγώ τους φιλοξένησα για 2 βράδια «και ντ’ έμορφα βράδâ έτον αγούτα». Πρίν πάμε έξω την πρώτη ημέρα ρώτησα τον Γώγο « Γώγο τί θέλεις να φάμε το βράδυ;» Και εκείνος μου απάντησε «Ολίγον ξύγαλαν, και καν’νάν κομματόπον πίτα». Όταν γυρίσαμε το βράδυ, η πία άχνιζε πάνω στο τραπέζι. Ο Γώγος είπε «Γιωρίκα εγώ για τ’ ατο ελυγόρ’να να έρχουμαι ’ς σ’ οσπίτ’» Εγώ εγέλασα. « Τ’ εμόν λαραχανέτσα, χαρά μου είναι Θείο του είπα». Από τότε δεν τον είδα ζωντανό!!

Το 1984 είχε επισκεφθεί την Μελβούρνη ο γιός του ο Κωστάκης Πετρίδης με την συγχωρεμένη μητέρα του τη Λίτσα, τους οποίους και είχα φιλοξενήσει στο σπίτι μου.

Το 1997 ήμουν εδώ με τον Γιώργο Νικολαΐδη τον αείμνηστο Γιωρίκα, τον οποίο φιλοξενούσα τότε στην ραδιοφωνική μου εκπομπή της P.O.P.S. Όταν τελειώσαμε την εκπομπή, μου λέει ο Γιωρίκας «Δεν πάμε κάπου έξω ρε Κοβρίδη, σε κανένα μαγαζάκι;» Κι εγώ του έιπα «Φυσικά Γιωρίκα, φυσικά». Στο μαγαζί που πήγαμε, καθίσαμε χωρίς να προσέξω ποιοι άλλοι κάθονταν εκεί. Ήταν ο Κωστάκης μέσα, τον οποίο εγώ δεν είχα προσέξει. Ήρθε από πίσω μου, με χτύπησε στην πλάτη λέγοντάς με «Νέπε Κοβρίδη, ντ’ ευτάς;», εκλώστα!.. και μόλις τον αντίκρισα σηκώθηκα, αγκαλιαστήκαμε και στην συνέχεια με σύστησε σε όλη την παρέα του. Τι ωραίος άνθρωπος και «ντ’ έμορφον _ήν έι≤εν»!! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.