80
Ποίσον σιδερέν καρδίαν,
Χαριτίδης Κ. Ιωάννης, Χαρίτον
Ποίσον σιδερέν καρδίαν,
χάτεψον την αρρωστία σ’,
Αχ! πατέρα μ’ παληκάρ’ιμ’,
ενεγκάσταν τα αντζία σ’,
./.
ωφ! Πατέρα μ’ χα κι’ η μάννα μ’,
Όλâ αδά εν τα παιδία σ’,
Τοπλαγεύταμε ’ς σο γιάν’ις,
εψυχώθεν η καρδία σ’,
./.
Ποί’σον σιδερέν καρδίαν,
χάτεψον την αρρωστία σ’,
Αχ! πατέρα μ’ παληκάρ’ιμ’,
ενεγκάσταν τα αντζία σ’,
./.
Τ’ ομματόπα σ’ ξάϊ ’κι στέκ’νε,
Ντο τερούν και ντ’ αραεύν’νε,
αχ! πατέρα μ’ πεχλιβάν’ιμ’,
ας κοιμούνται κι’ ας μη θέλ’νε,
./.
Ποί’σον σιδερέν καρδίαν,
χάτεψον την αρρωστία σ’,
Αχ! πατέρα μ’ παληκάρ’ιμ’,
ενεγκάσταν τα αντζία σ’,
./.
Νόμα θέ μ’ την εβλοΐα σ’,
ν’ ας λαρών την αρρωστία’τ’,
προ®κυνώ ’ς σο εικονοστάτεν,
δίγω σεν τ’εμόν την ύαν.
./.