81
’Κι ευρέθεν δυνατόν τερμάν.. Χαρίτον
Αμέτρετα τ’ αρρώστιας
Ασ’ σα δεκαενέα χρόνâ μ’
Αμόν αχάντ οντές αθίζ’
’ς σα λιθαρέν τ’ αλώνâν
./.
’Κι ευρέθεν δυνατόν τερμάν
Να γουρταρεύ τον κόσμον
Να δίγ’ ατο ασ’ σην κάρδâ μ’
Και να λαρών τον πόνο μ’
./.
Καν’ναν τηδέν ’κι εχρώστανα
Αγούτο εμέν πως εύρεν
Έρθεν ’κι επέρεν τη ζωή μ’
Απλέρωτο ’κι επέμ’νεν
./.
’Κι ευρέθεν δυνατόν τερμάν
Να γουρταρεύ τον κόσμον
Να δίγ’ ατο ασ’ σην κάρδâ μ’
Και να λαρών τον πόνο μ’
./.
Φεύω, σουμώνω γεννεά μ’
’κι οπίς τ’ ομμάτâ μ’ στέκ’νε
Ερθών να παίρω τη μερä μ’
Άλλον μη αραεύς ’μεν
./.