Εσύ είσαι μάννα μ’ ντο λαρώντς
τη ψή σ’ ιμ’ τα γεράδες
κ’ εν ατά ντο ‘κι λαρούντανε
ίνονται με τα παράδες
./.
Και τ’ εμόν το ντέρτ’ εν’
και τ’ εσόν όντες βογγώ
πονίζ’ με και αν ψαλαφώ σε
και την ψή σ’ εκείνον πα θα δίς με
./.
Σιμά σο αχ σιμά σο βαχ
τ’ όνεμα σ’ πάντα θέκω
όντες θα ρούζω σο κρεβάτ’
εσέν σιμά μ’ θα ελέπω