Έταιρον ‘ς σην Ανατολήν, κ’ η κόρ’ από την Δύσιν

Τ’ έναν τ’ άλλο εγάπαναν, και τ’ έναν τ’ άλλο ‘κ είδαν.

Έναν πυρνίν πυρνίτζικον και Κερεκήν ημέραν

Έταιρον φορεί τ’ εξιασπράτ’ και πάγει ‘ς σο παζάριν

Η κόρ’ φορεί τα λαμπρäκάτς και πάγει ‘ς σην εγκλησίαν

Επήγαν και εντάμωσαν απάν ‘ς σο σταυροδρόμιν.

-Για πέ με, πέ με ν’ έταιρε κ’ έναν λόγον τ’ εγάπης.

-Καυκίν κρασίν η θάλασσα, κόρ’ εγάπη μ’ εσύ είσαι.

-Για πέ με, πέ με ν’ έταιρε δύο λόγä τ’ς εγάπης.

-Δύο δεντρίτσä λυγίσκουνταν αφκά ‘ς σην ποταμέαν

Τ’ έναν παρελυγίσκουτον, εθάρνα κόρ’ εσύ είσαι.

-Για πέ με, πέ με ν’ έταιρε τρία λόγä τ’ς εγάπης.

-Τρία άστρä αυγά είδα ψηλά ‘ς σα επουράνια

Τ’ έναν πολλά αυγόν έτον, εθάρνα κόρ’ εσύ είσαι.

-Για πέ με, πέ με ν’ έταιρε τέσσερα λόγä τ’ς εγάπης.

-Τέσσερα περιστέρια επέταναν ψηλά ‘ς σα επουράνä

Τ’ έναν επαραπέτανεν, εθάρνα κόρ’ εσύ είσαι.

-Για πέ με, πέ με ν’ έταιρε, πέντε λόγä τ’ς εγάπης.

-Πέντε μιλίτσä εγύριζαν ‘ς σ’ έναν απαλαρέαν;

Τ’ ένανεπαραγύριζεν, εθάρνα κόρ’ εσύ είσαι.