Ο Ευγένιον, ο αρχιερατικόν επίτροπον ‘σ σήν Κερασούνταν, είχεν καβάζ την αντίκαν τόν Πάντζον. Έναν ημέραν απάν ‘σ σό μεσημέρ’ είπεν άτον: «Πάντζο, πήγαινε νά φέρης τρία φάκελλα.». «Καλά», είπεν και ο Πάντζον, και έδεβεν πλάν. Επήγεν έφαγεν ‘σ σό σπίτιν άτ και έπεσεν κ’ εκοιμέθεν, άμον ντ’ εποίνεν πάντα. Ασ’ σά τρία ώρας κ’ υστερνά επήγεν ‘σ σόν αρχιμανδρίτην:

-Ευλογημένε, του λέγει, τί έγινες τόσες ώρες;

-Κιά εσύ είπες με, «άμε φά κ’ έλα». Εγώ πα επήγα έφαγα, εκοιμέθα κι’ ολίγον κ’ έρθα. το κουσούρι μ’ ποιον έν;

Όνταν εγροίξεν ντ’ εγέντον «Δέσποτα, είπεν, όνταν θέλτς «Πιλίκους» το φαΐν μή ταράεις… και σασουρεύς με. . . Φά κ’ έλα είπες με, εγώ πά‚ έφαγα κ’ έρθα…